میبینمت که تماشا نشسته ای مرا 28 – نویسنده صلاح الدین احمد لواسانی

فصل بيست و هشتم - کارنامه

روزهاي پاياني فروردين و پس از اون ارديبهشت و پشت سر مي ذاشتيم در حاليكه بشدت تمام مشغول خوندن درسها مون بوديم. طبق يه برنامه تنظيم شده من ضمن مرور درسهاي خودم به نازنين در يادگيري مطالب كمك مي كردم. يه شانس آورده بوديم و اون اينكه امتحانات من و نازنين با هم تلاقي نداشت . چون امتحان نهايي بعد از پايان امتحانات ساير پايه ها بر گزار مي شد.
بالاخره زمان آزمون از راه رسيد من هر روز صبح نازنين رو به مدرسه مي بردم و توي ماشين مي نشستم و مشغول مرور درسهام مي شدم تا اون كارش تموم بشه . بلافاصله بر مي گشتيم خونه تا اون براي امتحان بعدي آماده بشه پايان امتحانات نازنين فرا رسيد و بالاخره روز گرفتن كارنامه دل تو دل هيچكدوم مون نبود .
صبح روز موعود دوتايي در حاليكه دستامونو تو هم گره كرده بوديم ابتدا وارد حياط مدرسه و بعد به سمت دفتر رفتيم و وارد شديم . خيلي شلوغ بود بچه ها و خانواده هايشان مثل مور و ملخ از سر و كله خانم جانشاهي بالا مي رفتن.
با ورود ما يكمرتبه همه ابتدا يه لحظه ساكت شدن و بعد به طرف من و نازنين هجوم آوردن . و در همين حال و دست و پا شكسته ما رو به خونواده هاشون معرفي مي كردن . دور تا دور ما شده بودن دختراي شيطون بازيگوشي كه موج شادي رو مي شد توي چشماشون ديد.

پدر و مادر ها هم به اونا پيوستن و با توجه به شركت بچه هاشون توي مراسم جشن و آشنايي دورادوري كه با ماجراي ما داشتن تبريكها بود كه از هر طرف به سمت ما سرازير شده بود.

ديگه كم كم داشتيم گيج مي شدم كه خانم جهانشاهي بدادمون رسيد وگفت : بچه ها ساكت باشين .آروم گوش كنين . بچه ها و والدين با هم ساكت شدن .
خانم جهانشاهي نازنين رو صدا كردو گفت : بيا دخترم كارنامه تو بگير
نازنين به طرف اون رفت وكارنامه اش رو از دست خانم جهانشاهي گرفت.
سكوت مطلق توي اتاق حاكم شد. صدا از نداي كسي در نمي اومد. صداي ضربان قلبم رو مي شنيدمتو دلم دعا كردم كه نازنين

ناگهان نازنين جيغي كشيد . قلبم داشت وا ي مي ساد به طرفش دويدم .صورتش سرخ شده بود خون زير پوستش دويده بود در حاليكه مي شد بهت رو تو چشماش خوند ، با دست لرزون كارنامه اش را به طرف من دراز كرد.مضطرب اونو گرفتم قلبم شديد تر از گذشته به طپش افتاده بود. نمي تونستم باور كنم. حتي يدونه نوزده هم توي كارنامه نازنين نبود. همه نمرات بيست. فقط بيست.

زير تمام نمرات و قبل از معدل يك نمره كه بطور ويژه و با خط بسيار زيبا توسط خانم جهانشاهي نوشته بود نظرم رو جلب كرد .
معجزه عشق. بيست
ناخودآگاه نازنين خودش رو تو بغل من پرت كرد. يكي از بچه ها كه نزديك من بود كارنامه رو از دست من كشيد و نگاه كرد.ظرف چند دقيقه كارنامه نازنين دست بدست گشت و تو نگاه همه حاظرين نشست. یک بار ديگه قطره هاي اشگ رو تو چشماي خانم جهانشاهي ديدم كه حلقه زده بود.
غوغايي تو دفتر و مدرسه به پا بود ، جعبه شيريني كه براي كوكب خانم گرفته بودم به او دادم .كوكب خانم بلافاصله اونو باز كرد و شروع كرد به توزيع بين حاظران نمود
خانم جهانشاهي بطرف نازنين اومد و در حاليكه اونو بغل مي كرد ،با بغضي كه توي گلوش پيچيده بود ، گفت: تبريك مي گم شاگرد اول كلاسهاي دوم دبيرستان جعفريه تجريش و صد البته شاگرد اول مدرسه عشق اشگ تو چشم همه كساني كه اونجا حضور داشتن حلقه زده بود . بچه ها دوباره نازنين رو دوره كرده بودن و اونو ميبوسيدن و بهش تبريك ميگفتن.

در اين زمان خانم جنت وارد دفتر شد تا چشماش به ما افتاد به طرف من اومد دستش رو بطرفم دراز كرد .صميميت بسيار زيادي رو توي اين دست دادن احساس كردم .
در همين حال گفت: احمد آقا از شما ممنونم شما به قولتون عمل كردين من به شما و نازنين افتخار مي كنم. اين زيباترين خاطره من در طول دوران خدمتم در اموزش و پرورش بوده و خواهد بود.مطمئنم
و بعد نازنين رو تنگ بغل كرد و گونه هاش رو بوسيد ادامه داد : فرشته كوچولوي من خوشبخت باشي ساليان سال در

كنار هم و بعد شروع كرد به دست زدن ، همه حضار بدنبال اون شروع به دست زدن كردن.

می بینمت که تماشا نشسته ای مرا - فصل اول : نگاه

میبینمت که تماشا نشسته ای مرا 41 – نویسنده صلاح الدین احمد لواسانی

میبینمت که تماشا نشسته ای مرا 40 – نویسنده صلاح الدین احمد لواسانی

میبینمت که تماشا نشسته ای مرا 39 – نویسنده صلاح الدین احمد لواسانی

میبینمت که تماشا نشسته ای مرا 38 – نویسنده صلاح الدین احمد لواسانی

میبینمت که تماشا نشسته ای مرا 37 – نویسنده صلاح الدین احمد لواسانی

میبینمت که تماشا نشسته ای مرا 36 – نویسنده صلاح الدین احمد لواسانی